Bismillahirrahmanirrahim
Allah'ın bize emretiğini, biz Allaha havele ediyoruz.
Elimizden gelmesine rağmen, bir çok bahanelere sığınıp vicdanlarımızı susturuyoruz.
Halbuki vicdan insana her zaman doğru yolu gösterir.
Ama biz onun da bir çözümünü bulmuşuz.
"Bu benim görevim değil, doğuran baksın" ya da Doğurduklari baksın" diye uzaktan izliyoruz.
Halbuki Allah komşuyu dahi gözetmemizi bize emretmiyor mu?
Peki yaradılış sebebimiz neydi?
Biz ne için varız bu dünyada?
Bizi diğer canlılardan ayıran farkımız neydi?
İnsanlık merhamet ve vicdan değil miydi?
Dünyaya sadece yemek ve içmek için mi gönderildik sizce?
Toplumsal sorumluluğumuz yok mu?
Bir kac sorun var, birlik olalım da elbirliğiyle çözelim desek, "Ben kendi derdime düşmüşüm, baskasina bakamam, hem bir de benim derdim daha buyuk deyince hiç oluyor mu?
Peki bizi kendi derdimize düşüren nedir?
Yetimi, yoksulu, yaşlıyı, hayvanı, doğayı gözetmeyi unuttuk.
Oysa bunları Allah rızası için gözetenler için nice müjdeler vardır.
Ahiret için koşturanın, dünyası kolaylaşır, dünya için koşturanın dünyası dar gelir..
Ehli - irfan şöyle buyurmuştur :
İnsanlar gaflete düştükçe beş şeyi sevip, buna mukabil beş şeyi unuturlar :
Dünyayı sevip, ahireti unuturlar.
Hayatı sevip, ölümü unuturlar.
Saray ve köşkleri sevip, kabirleri unuturlar.
Malı sevip, hesabı unuturlar.
Yaratılmışları sevip, yaradanı unuturlar.
Bu sevdiği beş şeyi de Allah yolunda ve Onun rıza doğrultusunda kullanmayıp, ne dünyada ne de ahiretde umduğunu bulurlar.
Selam ve Dua ile …