Bismillahirrahmanirrahim
Çocuklarının her dediğini yapmayan, çocuklarına saçını süpürge etmeyen kötü Anneler;
Biz, çocuğumuzu sabah kahvaltısina değil de, sabah namazına uyandırmayı önemseriz..
Biz, O'nu Allah'ın huzuruna hazırlarız, ama eşimiz ya da ailemiz tarafından eleştiriliriz..
"Bırak çocuğu uyusun" diye, Evet belki okulda kendini biraz uykulu hissedecekler, Fakat şunu vurgulamak isterim ki;
"Kahvaltı ihmal edilebilinir ama namaz edilemez!" Sabahın o erken saatlerinde kahvaltılık gevrek yenilmesini de sağlıklı bulmuyoruz...
Düşünün ki , kahvaltı gevregini üreten firmanın sloganı "Kahvaltısız çıkma" Bizim için önemli olan nedir? Peygamber efendimizin tavsiye ettigi yemek yeme asabı ve tarzı değil midir?
Az ve ölçülü yemek Efendimizin bize tavsiyesidir. Çocuklarımız okuldan eve geldiğinde ilk diyeceğimiz şey " Hadi abdestini al, namazını kaçırma yavrucuğum " olmalıdır. Sonrasında dünyevi sorulara gelir sıra, Her şeyden çok çocuğun imanlı, ahlâklı, saygılı bir mümin olarak, evvela Allah'a olan kulluk görevini yerine getirmesi mühimdir.
Gerisi gelir. Kötü not geldiğinde dünyanın sonu değildir.. Ama evladımızın bir yalan sözü, bütün dünyamızı yıkmaz mı? Ya da en değerli hazinemiz olan imanını kaybetmesi? İnsanlara kötülük etmesi? Öğretmenlerine saygısızlık yapması?
Neyi erteliyoruz? Çocuklarımıza mesleğin önemini anlatırken, ya da paranın, konumun önemini anlatırken, asıl önemli olan konuyu atlıyoruz! Allahin rızası varmi yaptıklarında?
Biz kötü anneleriz! Çocuğumuzun her dediğini yapmayız. Önce bakarız günah mı, degil mi, hak mı, değil mi? ömür sermayesinden zamanını nereye harcıyor?
Biz vicdansız Anneler?, Çocuklarımızı TV izlemede, çikolata yemede sınırlarız da, her çocuğun elinde akıllı telefon varken biz eline boyama malzemesini, ya da kitabı tutuştururuz, saatlerce konuşuruz çocuğumuzla bıkmadan, usanmadan..
Fakat onun o istediğini yapmayız, vermeyiz telefonu, kitap sevdirir aile oyunları oynarız, Bir sohbete katıldığımız her çocuğun elinde bir cep telefonu ya da tablet varken, bizim çocuklarımız masum bakar ellerinde kitap ve oyuncak ile..
"Yazık çocuğa" derler.. "Annesi de çok vicdansız"...
İyi Anneler üzülür hatta bu duruma ve kendileri ile övünür, "Ben çocuğumun bir dediğini iki etmiyorum" derler.
Gün gelir çocuklar büyür, sonra kurumun telefonu çalar, "Randevu istiyorum çocuğumuz çok saygısız, bize çok kötü davranıyor, hiç söz dinlemiyor, sürekli cep telefonu ya da tablette, hiç ders çalışmıyor" "Oysa ki ben onun bir dediğini iki etmedim neden böyle oldu?"
İşte ektiğinizi biçme vakti! Böyle bir sürü anne randevu için sıra bekliyor manevi Danışman ve Rehberlerden..
Allah kolaylık ile hatadan dönen ve farkına varıp yardım almaya giden Annelere yardım etsin,
Bir çoğu daha farkında bile değil, çocuklari kendilerinin oduruma getirdiklerini..
Vicdansız Anne dediklerinin aslında herşeyi ne kadar da doğru yaptığını çocuğu büyüdüğünde anlıyor.
Konu uzun ve kapsamlı Allah büyük hepimize yardım etsin..
Selam ve Dua ile …
Elif Şahin