NORMALLEŞİYORMUYUZ
Her şeyin rahatlıkla yapıldığı, yapılanların hesap dahi verilmediği bir dünyada yaşıyoruz maalesef.
Hainlikler, ölümlere sebebiyet verenler, gözünü kırpmadan can alanlar, göz göre göre bebekleri, çocukları, kadınları istismar edenler, haramları helale dönüştürüp ticaret haline getirenler saymakla bitmeyen zulümler.
Başını almış giden adaletsizliklerin olduğu ve bunların hesabının verilmediği bir dünyada yaşıyoruz.
Gerçek adaletin hak yanında olduğunu bilenler ama bu dünyada adaleti yerine getirmek için parmağını bile kıpırdatmayanlar, sadece seyredenler ile aynı havayı teneffüs ediyoruz maalesef.
Başların sadece konuştuğu, gücü yetenin yetmeyene uyguladığı zorbalıklar.
Allah’ım nasıl bir zamana denk geldik, nasıl bir zamanda yaşıyoruz. Tüm zulümlerin, tüm asiliklerin bir arada olduğu, aklımızın bile hayal edemediği durumlar karşısında susup kaldığımız bir zaman diliminde yaşıyoruz.
Peki bu söylemler neden bizi susmaya, neden hareket etmemeye, neden zalime dur demeye engel acaba.
Haklının yanında olmamak, haksıza eyvallah demek nerde yazıyor.
Sadece “sen kötüsün” demekle bu durumların düzelmediğini bile bile susmaya devam etmek nasıl bir zulümdür Allah’ım.
Susup seyretmek, hayatımıza aynen devam etmek, bir iki ağlayıp ah vah deyip hiçbir şey yokmuş gibi yaşamaya devam etmek nasıl bir hayat anlamış değilim.
Gözümüzün önünde mazlumların hayatına dokunanları görmek ve sadece seyretmek.
Normalleşiyor muyuz?
Her şey bize artık normal mi gelmeye başladı.
Her gün aldığımız cinayet haberleri, büyük küçük demeden kaybolan canlar, alınmayan tedbirler, adaleti tesis etmeyen, etmeye de gayret etmeyen liderler.
Velhasıl bizler, hayatımıza aynen olduğu gibi kaldığı yerden devam edenler.
Normalleşiyor muyuz?
Normalleşmemek, adaleti tesis etmek için çaba sarf etmek ve gözümüzü açıp bu zulümlere dur diyebilmek duası ile.
SELAMETTE OLUN SELAMETLE KALIN
SABRİYE TÜRKMEN KAYA