Vicdanımızla konuşmayı unuttuk
İnsan kendi vicdanı ile konuşmayı unuttu!
Oysa, vicdanını ve kalbini aydınlık tutmalı, tutmalı ki, karanlık basmasın içimizi…
Karanlık ve karamsar günlerden geçiyoruz.
Salgın, zam, haberlerinden, kadın ve çocuk cinayetlerinden, vahşetten başımızı kaldıramaz
olduk.
Özellikle kadın ve çocuk istismarı ve cinayetlerine o kadar alıştık ki artık sıradan bir haber
gibi okuyup geçer olduk.
Ne zaman dert edinmez ve vurdumduymaz olduk bu kadar?
İki, üç twit atınca üstümüzdeki yükten kurtulur olduk.
Peki bu kadar kolay mı, sorumluluğumuzdan kurtulmak?
Birbirimizi sevmek zorunda değiliz, ama saygı duymak zorundayız!
Yetmez, birbirimizi duymak zorundayız!
Duyacaklarımız vicdanımızı kanatsa da, duymalıyız.
Geleceğimizi yeniden inşa edeceğiz.
Ama önce vicdanlarımızı aydınlatacağız.
Umudumuzu tüketmeyeceğiz.