Hayat Devam Ediyor
Bazı çocuklar ne yaparsa yapsın ailesine yaranamaz. Sürekli gözlerine girmeye çalışıp bir “aferin” kelimesini duymak için yapamayacakları şey yoktur. O kadar çabaya rağmen yine azar işitmekten başka bir şeye ulaşamazlar.
Bu öyle bir travmaya sebep olur ki her türlü ilişkide kendilerini karşı tarafa kabullendirmeye çalışırlar. Bir arkadaş ortamına girmeye çalışırken o insanların bile gözüne girmeye çalışırlar. “Arkadaş ortamına girmeye çalışmak” çok garip değil mi? Böyle bir çaba gerekmemeli. Bu ortam okulumuza, işimize, zevklerimize göre kendiliğinden oluşmalı. Bu travmaya sahip çocuklarda durum öyle olmuyor işte… İş ortamında patronun gözüne girmek için vazifesi olmayan işleri bile üstlenirler. Karşı cinsle bir ilişkileri olduğunda birçok taviz verirler. Normal zamanda düşününce asla yapmayacakları şeyleri öyle bir yaparlar ki… İleride geçmişe dönüp baktıklarında “ Ben bunu nasıl yapmışım ya nasıl böylesine kör olmuşum? Neden kendimi böylesine küçük bir duruma soktum?” diye üzülürler.
Bunları yaşayan kardeşim, emin ol ki yalnız değilsin. Birçok insan bu konudan muzdarip bir şekilde hayatına devam ediyor. Bak “HAYATINA DEVAM EDİYOR” dedim. Çünkü devam etmek zorundayız. Yaşadığımız her şey, tüm acılar birer tecrübe oluyor. Acı çekmeden değişmek, olgunlaşmak çok zor değil mi? Tamamen geçmese de değişeceksin. Bir sonraki iletişiminde kendinden çok daha az taviz vereceksin. Belki yine üzüleceksin ama bu senin tecrübene tecrübe katacak. Pes etmeyip yoluna devam ettiğinde karşına iletişim kurman gereken yeni bir durum çıkacak ve bu sefer çok çok daha iyi bir durumda olacaksın. Yeter ki pes etme!
Kimsenin gözüne girmek zorunda değilsin. Kimseye kendini sevdirmek zorunda değilsin. Hiçbir ortama kendini kabullendirmek zorunda değilsin. Sen sadece kendini geliştirmeye odaklanacaksın. Kendini geliştirdikçe geldiğin pozisyonla birlikte kimseye kendini kabullendirmek zorunda kalmayacaksın. Belki her yerde duyduğun için komik gelecek ama bunu söylemek zorundayım; Kendini Sev :)
