ACIYI YENECEĞİZ
En yakınını kaybedenler, hastanelerde yaşam mücadelesi verenler, soğukta evsiz kalanlar .
Şok, panik, acı, korku, suçluluk, utanç ile kimi çırpınırcasına yaşıyor, kimi içine çökmüş yaşamaktan utanır halde.
Yıkıntıların, toz ve dumanın içinden çıkıp hayatta kalan insanların kendilerine kol kanat geren, yardım edenlerin olduğunu, yaralarının sarıldığını bilmeye, yalnız bırakılmadıklarını hissetmeye ihtiyacı var.
Onlara “yalnız değilsiniz” demeliyiz.
“Yüreğimiz sizinle” demeliyiz.
“Evimizden utanıyoruz, gece sıcak yatağımızda gözyaşı döküyoruz sizler için” demeliyiz.
Bütün ülke yüreğimizdeki acıyı, ateşi söndürmek için çabalıyoruz.
Bu acıyı yeneceğiz hep birlikte, merak etmeyin.
